عتبات عالیات(ایام اربعین1398)
1.موکب ها در مسیر پیاده روی نجف تا کربلا، سه دسته‌اند: آنها که با برنامه هستند و قبل یا بعد از نمازهای ظهر و عصر یا مغرب و عشا، با پخش غذا پذیرایی می‌کنند و بعضی بر نمازجماعت در وقت خود تأکید دارند و برخی بر غذا و خواب و دستۀ سوم آنها که فقط در مسیر پیاده روی، به زائران غذا، چای، شربت، شیر و آب خنک می‌دهند. زائر باید برای حضور در موکبها برنامه داشته باشد تا به موقع از غذا و خواب بهره ببرد و به شلوغی و عدم جا و مکان برخورد ننماید.
2. برخی از موکبها برنامه‌های خاصی دارند و به نماز جماعت و پذیرایی ا‌کتفا نمی‌کنند؛ در حالی که همۀ زائران عجله دارند تا مسیر را به پایان ببرند. برنامه‌های: سخنرانی، مداحی، مرثیه‌خوانی، ادعیه‌خوانی و .
ممکن است زائرانی که در یک گروه با هم طیّ طریق می‌کنند، یکی جلوتر و یکی عقب تر مانده باشد و موقع نماز می‌خواهند نماز جماعت هم بخوانند و زودتر خود را به نفرات جلوتر برسانند، آن وقت اگر بخواهند در برنامه‌ها شرکت نمایند سبب معطل شدن دیگران می شوند؛ ولی ظاهراً چاره ای نیست چون مبلّغان هم باید کارشان را انجام دهند و مطالب و احکام مهم را در این اوقات گوشزد نمایند.
3. موکبها پذیرایی خود را به وقت و به ذائقه انجام می دهند، مثلاً صبح زود با شیر و عدسی و و بعداز ظهر با شربت های خنک و.وموقع ظهر و شام، با انواع غذا .
4. همیشه نیت این کار (پیاده روی)تذکرداده شود؛ مخصوصاً درنجف، قبل از حرکت به سوی کربلا، و از خدا خواسته شود که تا آخرین لحظه که ورود به کربلاست کمک کند که بتوانیم این هدف را به پایان ببریم.
5. خیلی مهم است که هر کاری را که شروع می‌کنیم، تا لحظۀ آخر از هدفمان کوتاه نیائیم، حتی به قیمت تاول زدن پاها و درد گرفتن بدن؛ به قول مادری:وقتی رسیدیم کربلا با همان بدن خود را بیاندازیم جلوی حرم و به محضر مولا و نشان دهیم که توانستیم کار را به سرانجام برسانیم و کوتاهی نکرده‌ایم» بهانه‌هایی مثل اینکه آیا باید حتماً ۱۴۰۰ عمود را طی کنیم و نمی شود مثلاً صد یا دویست عمود، برویم؟ و بدانیم به اندازۀ هر قدم بیشتر، بیشتر برایمان ثواب می‌نویسند. هر قدر مسافت بیشتر باشد به ارزش آن کسی که برای او این قدم‌ها برداشته میشود افزوده میشود؛ اگرچه او نیازی به این کار ما ندارد و این قصد نیز منتی بر او نخواهد بود و سبب عزّت وعظمت بیشتر اسلام و مذهب تشیّع است.
6.دوجاده، یکی جادۀ موکبها و پذیرایی و پیاده روی و یکی جادۀ پیاده روی در فاصلۀ حدود سی متر از هم و به موازات از نجف تا نزدیکی کربلا، احداث شده است.
7.فکر کردن به مسائل اساسی، اعتقادی و علمی، بهترین راه برای طیّ این مسیر است؛ در شلوغی‌ها هم کمک می‌کند.
8.کشیدن بارها که هرچه باتجربه‌تر باشید بار کمتری خواهید کشید و کمتر با خود اسباب می‌آورید؛ ولی باز هم انواعی دارد:
ـ باکوله پشتی
ـ با چرخ کوچک حمل بار که دسته دارد و از پشت کشیده میشود(که من در سفر اوّل به دلیل سنگینی، ستون فقراتم معیوب شد و تا سه سال با کوچکترین باری درد می‌گرفت).
ـ با ویلچر
ـ با کالسکۀ کودک
ـ با جعبۀ میوه، کشان کشان روی زمین
ـ بعضی که گروهی می‌روند بار خود را از قبل به کربلا می‌فرستند.
9.در بسیاری مکانها سطل آشغال نیست و لذا آشغال زیادی در مسیر جمع میشود.
۱0.انواع موکبها از قبیل: چادر برزنت، حصیری، ساختمانهای بتونی و آجری(کوچک و بزرگ) در مسیر وجود دارد. در سی متر بین دو جادۀ موازی، موکبها چادری است؛ چون موقت است.
11. گاراژ ماشین‌ها خاکی است و به دلیل کثرت رفت و آمد: ماشینهای ون، مینی بوس و اتوبوس، خاک به صورت پودر، نرم و سبک میشود و به راحتی با حرکت ماشین‌ها و آدم‌ها، بلند میشود و به حلق و بینی می‌رود.
12.عراقی‌ها از ازدحام زیاد زائر عصبانی می‌شوند و گاهی اوقات اعتراض می‌کنند؛ مثلاً یکی در کنار حرم حضرت ابوالفضل(علیه السلام) می‌گفت:والله ایرانی مشکل!»یعنی این ازدحام تقصیر ایرانی‌ها است.
13. هرگز با کسی که از قبل، شناختی نسبت به او نداشته‌اید هم سفر نشوید، چون شما را به مشکلات زیادی از جمله موارد ذیل دچار می‌کند:
1. برخی افراد اخلاق تندی دارند و بر سر هر چیز کوچکی قصد دعواکردن با دیگران دارند و به سادگی از آن نمی‌گذرند.
2.برخی افراد، قرار اولشان را فراموش می‌کنند و می‌خواهند همراهان را مجبور کنند که قبل از موعد مقرر، برگردند.
3. برخی افراد اهل غیبت کردن پشت سر دیگران هستند و دائماً سفرۀ دلشان را برای اطرافیان باز می‌کنند.
4. برخی افراد از کمبود و کاستی‌ها نمی‌گذرند و می‌خواهند بهترین امکانات نصیبشان شود و به دلیل آنکه در ایام شلوغ، این مطلب هرگز ممکن نمی‌شود بطور دائم بداخلاقی و اعتراض می‌کنند.
5. برخی اهل معنویت و زیارت نیستند و فقط به فکر سیاحتند و به ماندن در حرم‌ها و نماز، عبادت، قرآن و عزاداری و.اهمیتی نمی‌دهند.
6. برخی به بزرگترها، احترامی قائل نیستند و با کوچکترین مسئله‌ای به آنها بی‌احترامی می‌کنند.
14. در مسیر رفت و برگشت با ماشین شخصی، بهتر است دو راننده در یک ماشین وجود داشته باشد، تا با خسته شدن یکی، دیگری بتواند در رانندگی کمک نماید.
15. تا می‌توانید در این سفر، بدون چشم داشت و توقع به یکدیگر کمک کنید؛ حتی به افراد غیر ایرانی.
16. اگر در منازل شخصی اسکان پیدا کردید، به هراندازه که ممکن است با قرآن‌های موجود در آن خانه‌ها، با نیت الهی، قرآن بخوانید و به روح اموات صاحب خانه هدیه نمائید و در پایان به او بگوئید.
17. در هر مکانی سعی کنید نمازها را به جماعت بر پا نمائید، مخصوصاً در خانه‌ها و بین راهها. سعی نمائید با یادگرفتن شرایط امام جماعت، خود نیز در این کار پیش قدم شوید تا به زودی در هرجائی این مهم صورت پذیرد.
. با سرعت دادن در زمان حمام گرفتن و صرفه جویی در آب، صاحبان خانه‌ها و حمام‌ها را از در اختیار قراردادن آن منصرف نسازید.
19. خانم‌ها هرگز در مکانهای شلوغ دور حرم‌ها، مثل بین الحرمین و . حضور پیدا نکنند و از مسیرهای خانم‌ها تردد نمایند.
20. حداقل برای کودکان و نوجوانان خود هدیه و اسباب بازی تهیه نمائید.
21. با تأخیر در پرداخت کرایۀ راننده در مسیرهای بین شهری عراق، او را عصبانی نکنید. ممکن است کمبودهایی نیز از قبیل روشن نکردن کولر و.نیز وجود داشته باشد، ولی همین که او به شما اعتماد کرده و شما را تا نزدیکی پایان مسیر آورده و آن وقت از شما کرایه طلب می‌کند، شما هم به او اعتماد کنید و کرایه را پرداخت نمائید.
آِیا کلمۀ «شاه» را برای اهل بیت(علیهم السلام) بکار ببریم؟
مرثیه ی امام حسن و پیامبر(علیهم السلام)
نوحۀ زمینه:سه معصوم(پیامبر،امام حسن و امام رضا-علیهم السلام-)
مسیر ,هم ,پیاده ,روی ,دارند ,می‌کنند ,و به ,را به ,در مسیر ,پیاده روی ,خود را ,وجود داشته باشد،
درباره این سایت